بدن یک بدنساز به چه ویتامین هایی بیشتر نیاز دارد؟!
ویتامین هایی که محلول در آب باشند (به استثنای ویتامین C) به طور کلی از ویتامین های B و B کمپلکس تشکیل شده اند که عبارتند از: یامین (B1)، ریبوفلاوین (B2)، نیاسین (B3)، پیریدوکسین (B6)، فولات، کوبالامین (B12)، بیوتین و اسید پانتوتنیک. ازآنجا که این ویتامین ها محلول در آب هستند و درنتیجه سخت وارد بافت های چربی می شوند، در بدن ذخیره نمی شوند و مقدار اضافی آن از بدن خارج می شود. این یعنی معمولاً مشکل مسمومیت پیش نمی آید و این ویتامین ها باید به طور پیوسته در رژیم غذایی بدنسازان وجود داشته باشد.
1? کوبالامین (ویتامین B12)
گرچه این ویتامین عملکردهای مختلفی دارد، آندسته از فوایدی که می تواند برای بدنسازان مفید باشد شامل متابولیسم کربوهیدرات و حفظ بافت های سیستم عصبی است (نخاع و عصب هایی که پیام ها را از مغر به بافت های عضلانی می رسانند). تحریک عضلات از طریق عصب ها یک قدم مهم در انقباض، هماهنگی، و رشد عضلات به حساب می آید.
ویتامین B12 فقط از مواد غذایی با منشاء حیوانی به دست می آید؛ درنتیجه برای بدنسازانی که از رژیم های غذایی گیاهخواری استفاده می کنند، لازم است که با پزشک خود درمورد مصرف مکمل های این ویتامین مشورت کنند. درواقع، بین بدنسازان معمولاً تزریق های B12 شایع است، چه گیاهخوار باشند چه نباشند، چون اکثر آنها باور دارند که این ویتامین عملکرد آنها را تا حد زیادی تقویت می کند.
2? بیوتین
گرچه تحقیقات تغذیه ورزشی بسیار کمی در مورد بیوتین انجام گرفته است، اما به خاطر عملکردهای مهمی که در متابولیسم آمینواسید و تولید انرژی از منابع مختلف دارد، جزء لیست 10 ویتامین برتر برای بدنسازان قرار می گیرد. این ویتامین همچنین تنها ویتامینی است که بدنسازان برای مصرف کافی از آن دچار مشکل می شوند.
دلیل اینکه بدنسازان ممکن است با بیوتین مشکل پیدا کنند این است که این ویتامین می تواند با ماده ای به نام آویدین  (Avidin) متوقف شود. آویدین در سفیده تخم مرغ خام یافت می شود و یکی از موادغذایی اصلی برای خیلی از بدنسازان است. درواقع، بدنسازانی که سفیده تخم مرغ خام می خورند یا تخم مرغ خود را قبل از خوردن خوب نمی پزند، اگر مقدار تخم مرغ مصرفی آنها بیشتر از 20 عدد در روز باشد، ممکن است با مشکلات رشد و کمبود بیوتین مواجه شوند. خوردن تخم مرغ خام همچنین می تواند منجر به عفونت های باکتریایی شود که خطرات و عواقب بسیار جدی برای سلامتی فرد دارد.
3? ریبوفلاوین (ویتامین B2)
ریبوفلاوین در سه وضعیت به تولید انرژی کمک میکند: 1) متابولیسم گلوکز، 2) اکسیداسیون اسیدهای چرب و 3) انتقال یونهای هیدورژن از طریق چرخه کرب (Kreb). مسئله ای که می تواند خیلی مورد علاقه بدنسازان باشد این است که ریبوفلاوین تقریباً با متابولیسم پروتئین در ارتباط است. درواقع، رابطه بسیار قوی بین حجم عضلانی بدن و مصرف ریبوفلاوین در رژیم غذایی وجود دارد.
طبق تحقیقات انجام شده، مشخص گردیده که خانم ها برای برگرداندن سطح ریبوفلاوین موجود در خون به سطح طبیعی، باید مقدار بیشتری ریبوفلاوین در طول روز مصرف کنند. تحقیقات دیگر همچنین نشان داده است که مکمل ریبوفلاوین قابلیت تحریک پذیری ماهیچه ها را بالا می برد که برای ورزشکاران از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

بدن یک بدنساز به چه ویتامین هایی بیشتر نیاز دارد؟!
4? ویتامین A
اکثر ما می دانیم که ویتامین A به تقویت بینایی کمک می کند، اما این ویتامین می تواند فواید دیگری هم برای بدنسازان داشته باشد. اول از همه اینکه، ویتامین A در سنتز پروتئین اهمیت بسیار زیادی دارد که مهمترین پروسه در رشد عضلانی است. دوم اینکه ویتامین A در تولید گلیکوژن نیز دخیل است، که انرژی ذخیره در بدن برای تمرینات شدید است.
مشکل وضعیت ویتامین A در بدنسازان دوبرابر است. اول به این دلیل که رژیم های غذایی ما ایرانی ها معمولاً مقدار کمی ویتامین A در خود ، دوم اینکه فعالیت فیزیکی شدید (که جذب ویتامین A را دشوار می کند) و رژیم غذایی کم چرب معمولاً میزان این ویتامین را در بدنمان به مخاطره می اندازد. بنابراین حین مسابقات باید بسیار مراقب مصرف ویتامین A خود باشید.
5? ویتامین E
ویتامین E آنتی اکسیدانی بسیار قوی است و این یعنی می تواند به خوبی از غشای سلولها محافظت کند. این مسئله اهمیت ویژه ای دارد چون بسیاری از فرایند های متابولیک که در بدن اتفاق می افتد، ازجمله تجدید قوا  و رشد سلول های عضلانی، به سلامت غشای سلولها بستگی دارد.
احتمالاً این روزها درمورد آنتی اکسیدانها در اخبار زیاد شنیده اید و تحقیقات پشت سر هم فواید این مواد را به اثبات می رسانند. آنتی اکسیدان ها به طور خاص به کاهش تعداد رادیکال های آزاد در بدن کمک میکنند. رادیکال های آزاد فراورده های فرعی تنفس سلولها هستند اما جمع شدن رادیکال های آزاد می تواند منجر به تغییرات و تخریب سلولی (و حتی سرطان) شود.
6? نیاسین (ویتامین B3)
این ویتامین تقریباً در 60 فرایند متابولیک بدن که مربوط به تولید انرژی است دخالت دارد و به خاطر اهمیتی که برای تامین سوخت تمرینات دارد، برای بدنسازان بسیار پرفایده است. اما متاسفانه در بدن بدنسازان پس از تمرین میزان بالایی نیاسین یافت می شود و این به آن معناست که ورزشکاران نسبت به افراد غیرورزشکار به مقدار بسیار بیشتری از این ویتامین نیاز دارند. از طرف دیگر، خبر خوب درمورد این ویتامین این است که حتی اگر یک رژیم غذایی مقدار کمی نیاسین در خود داشته باشد، بدن می تواند آنرا از تریپتوفان اسیدهای آمینه که به مقدار زیاد در گوشت بوقلمون وجود دارد، به دست آورد.
اکثر بدنسازان با نوعی نیاسین به نام اسید نیکوتین آشنایی دارند که منجر به اتساع و گشادسازی عروق می شود و می تواند به بدنسازان حرفه ای موقع مسابقع کمک کند که رگ های بیشتر و برجسته تری داشته باشند. اما این نوع ویتامین نیاسین نباید به هیچ وجه حین تمرین مورد استفاده قرار گیرد؛ مقدار بسیار بالای اسید نیکوتین (mg 100-50) توانایی بدن را در تحرک و چربی سوزی مختل می کند.
7? ویتامین D
ویتامین D نقش بسیار مهمی در جذب کلسیم و فسفر ایفا می کند. کلسیم برای انقباض عضلانی بسیار مهم است. اگر مقدار کافی کلسیم برای عضلات مهیا نباشد، انقباض کامل و خوب برای بدنساز مقدور نخواهد بود. البته، کلسیم برای تراکم استخوانها نیز لازم است که باید از بافت های عضلانی نیز محافظت کرده و تکیه گاهی برای انقباض عضلانی باشد.
فسفر را هم فراموش نکنید. فسفر نیز به انقباض عضلانی سریع و قوی کمک میکند که در اکثر حرکات وزنه برداری بسیار ضروری است. فسفر همچنین برای سنتز آدنوزین تری فسفات نیز لازم است، مولکول سرشار از انرژی که حین انقباض توسط سلول های عضلانی مصرف می شود.
8? تیامین (ویتامین B1)
این ویتامین جزء ویتامین هایی است که برای متابولیسم پروتئین و رشد بسیار حیاتی است. همچنین در ساخت هموگلوبین، پروتئینی که در گلوبول های قرمز خون یافت می شود و اکسیژن را در سراسر بدن منتقل می کند، نیز دخیل است. انتقال اکسیژن برای عملکرد بدنسازان اهمیت بسیار زیادی دارد و هرچه شدت و زمان تمرین بیشتر می شود، اهمیت آن نیز چندبرابر می شود.
طبق تحقیقات انجام گرفته، تیامین یکی از معدود ویتامین هایی است که اگر به صورت مکمل مورد استفاده قرار گیرد، عملکرد را ارتقاء می بخشد و برای ورزشکاران شدیداً مورد نیاز است. نه تنها این، نیاز به تیامین مستقیماً  با مصرف کالری ها نیز در ارتباط است. هرچه تناوب تمرینات شما بیشتر باشد، شدت و مدت زمان آن بیشتر باشد، به مقدار بیشتری تیامین نیاز دارید.
9? ویتامین C (اسید آسکوربیک)
تعجب کردید نه؟ اکثر ورزشکاران تصور می کنند که ویتامین C چه تاثیری می تواند در موفقیت آنها داشته باشد. این ویتامین که بیشترین تحقیقات درمورد تغذیه ورزشکاران روی آن انجام گرفته است، نشان داده که می تواند به طرق مختلف برای بدنسازان مفید باشد.
اول اینکه ویتامین C یک آنتی اکسیدان است که از سلول های عضلانی دربرابر تخریب های رادیکال های آزاد محافظت می کند و درنتیجه ریکاوری و رشد را ارتقاء می بخشد.
دوم اینکه، اسید آسکوربیک در متابولسیم آمینواسیدها نیز دخالت دارد، به ویژه در ساخت کلاژن. کلاژن ماده تشکیل دهنده اصلی بافت های پیوندی است که استخوانها و عضلات را در کنار یکدیگر قرار می دهد. ممکن است این مسئله به نظرتان چندان مهم نیاید، اما هرچه وزنه های سنگینتری در تمرینات خود استفاده کنید، فشاری که روی بدنتان وارد میکنید بسیار بیشتر خواهد شد. وقتی بافت های پیوندی به اندازه لازم سالم و قوی نباشند (مشکلی که معمولاً در مصرف کننده های استیروئید دیده می شود) احتمال بروز آسیبدیدگی به طور قابل توجهی بالا می رود.
و سوم اینکه ویتامین C به جذب آهن نیز کمک میکند. آهن برای کمک به اکسیژن برای چسبیدن به هموگلوبین خون بسیار لازم است. بدون انتقال کافی آهن در خون، عضلات در فقدان اکسیژن قرار می گیرند و توانایی شما برای تمرین به میزان زیادی پایین می آید.
چهارم اینکه، اسید آسکوربیک همچنین به ساخت و آزادسازی هورمون های استیروئیدی کمک می کند که می تواند شامل هورمون آنابولیک مهم برای بدنسازان یعنی تستوسترون نیز شود.
و آخر از همه اینکه، ویتامین C یکی از ویتامین هایی است که  قابلیت محلول در آب بسیار بالاتری دارد. به عبارت دیگر، این ویتامین خیلی سریع در آب پخش می شود. ازآنجا که قسمت عمده سلولهای عضلانی از آب تشکیل شده است، هرچه بدنساز بدن عضلانی تری پیدا می کند، ویتامین C بیشتر پراکنده می شود و غلظت این ویتامین بسیار مهم در بافت های بدن کمتر می شود. درنتیجه مصرف ویتامین C برای بدنسازان اهمیت بسیار زیادی پیدا میکند.
یک کمکی در حق خودتان بکنید و رژیم غذاییتان را خوب ارزیابی کنید و مطمئن شوید که در برنامه غذایی روزانه به میزان کافی از این ویتامین های مفید بهره می گیرید و اگر متوجه کمبودی شدید حتماً با پزشکتان در این رابطه مشورت کنید.

بدن یک بدنساز به چه ویتامین هایی بیشتر نیاز دارد؟!

منبع:htmardoman.net

 

 

© بازنشر مطالب یورفان تنها باذکر منبع، مجاز میباشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

 

چرا سونا برای پوست شما مفید است؟

آیا شما هم جزو کسانی هستید که با رفتن به سونا آرامش گرفته و خستگی تان در می‌رود؟ آیا نگران این هستید که شاید گرما و بخار به پوست شما آسیب برساند، یا حتی بدتر از آن، چهره ی شما را پیر کند؟ خوب، نگرانی هایتان را کنار بگزارید و از رفتن به سونا لذت ببرید، حتی بیشتر از قبل. واقعیت این است که سونا برای پوست شما مفید است! سونا علاوه بر مزایای مراقبتی از پوست، برای سلامتی و تندرستی شما نیز مفید است. پس دیگر بجای اینکه سونا رفتن را قلم بگیرید، از ریلکس کردن در سونا حتی بیش از پیش لذت ببرید.

اثرات سونا بر پوست

مزایای مراقبت از پوست سونا

به دلایل مختلفی سونا برای پوست شما مفید است. در حقیقت، سونا یکی از قدیمی ترین و مفید ترین راه‌های درمانی پوست است که تا به حال شناخته شده. در سونا، مسلما خیلی عرق خواهید کرد. تعریقی که در سونا رخ می‌دهد، تعریقی عمیق است و پوست شما را واقعا تمیز خواهد کرد! این عرق، چربی ها، باکتری ها و سلول‌های مرده ی پوست را از عمق منافذ پوست شما می شوید. و این اتفاق، به پوست شما اجازه خواهد داد تا سلول‌های پوستی جدیدی تولید کند و پوست شما را در شرایط خوبی نگاه دارد.

پاکسازی پوست همچنین گردش خون مویرگی را بهبود بخشیده و ظاهری نرم و زیبا به پوست خواهد داد. عرق حاوی مواد مغذی و معدنی نیز هست که برای حفظ سطوح کلاژن پوست ضروری است تا به کند شدن روند پیری پوست کمک کند. کلاژن کمک می‌کند تا بافت پوست شما محکم و استوار بنظر بیاید و همچنین خطوط ریز و چین و چروک ها کاهش یابند. بعلاوه روند پیری را متوقف کرده و اجازه می‌دهد جوان و شاداب بمانید.

تعریق، همچنین به دفع سموم از بدن شما کمک می‌کند. این سموم نه تنها برای بدن شما، بلکه برای پوستتان نیز ضرر دارند. آن‌ها می‌توانند پوست شما را فاقد درخشندگی کرده و باعث شوند پوستتان بیش از حد خشک شود. به هر حال سونا می‌تواند به پوست شما کمک کند تا بهترین ظاهر را بدست بیاورد.

مزایای دیگر سونا

علاوه بر مزایای مراقبت از پوست، سونا دارای مزایای دیگری نیز هست که شاید از آن بی‌خبر باشید. یکی از مزایای بزرگ سونا این است که استرس را تسکین می‌دهد. این موضوع، اولین علتی است که آدم‌ها تمایل به استفاده از سونا دارند. مطالعات پزشکی به وضوح نشان می‌دهند که استرس بخشی از زندگی است، و زمانی که رخ می‌دهد می‌تواند تا حد زیادی بر سلامتی ما تأثیر بگزارد. محیط گرم و آرام سونا می‌تواند استرس را کاهش داده و به جلوگیری از بازگشت آن کمک کند.

مزیت دیگر سونا تسکین عضلات است. گرمای سونا اجازه می‌دهد تا بدن و همچنین عضلات آرامش گرفته و تسکین یابند. بدن از خود اندورفین منتشر می‌کند. بدن بصورت طبیعی از این راه برای تسکین درد استفاده می‌کند. اندورفین یک ماده ی شیمیایی است که اثر آرام بخشی خفیف و لذت بخشی دارد. پس انتشار این ماده باعث می‌شود تا بدن آرامش گرفته و هرگونه خستگی عضلانی تسکین پیدا کند. سونا همچنین گردش خون را بهبود بخشیده که تا حد زیادی مفید است.

در مجموع، سپری کردن زمانی در سونا، قطعا ایده ی خوبی است. سونا به شما کمک خواهد کرد تا پوستتان شاداب و جوان بنظر برسد، به عضلاتتان کمک می‌کند تا با نهایت پتانسیلشان به کار ادامه دهند، و شما را از هرگونه استرس رها می‌سازد. سونا یک تفریح لذت بخش، آرامش بخش و حیرت انگیز است.

 

© بازنشر مطالب یورفان تنها باذکر منبع، مجاز میباشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

 

علاوه بر تغذیه سالم نحوه غذا خوردن نیز در سلامتی بدن بسیار مهم است و مکمل یکدیگر هستند.یورفان،اینکه سرپا غذا بخورید یعنی صبحانه، نهار یا شام را ایستاده میل کنید الزاماً خطرناک نیست. اما با این حال این‌گونه غذا خوردن احساس گرسنگی را برطرف نمی‌کند. برای همین هم معمولاً به ریزه خواری بعد از غذا رو می‌آورید. این عادت‌های نامناسب غذایی به اضافه وزن و چاقی مفرط منجر می‌شود. واقعیت این است که این حالت‌ها نیز برای بدن گران تمام می‌شود. برای همین پزشکان و متخصصان حوزه‌ی تغذیه توصیه می‌کنند که همیشه نشسته غذا بخورید. مطالعه‌ی ادامه‌ی مطلب را از دست ندهید.

نحوه‌ درست غذا خوردن
لحظاتی که برای غذا خوردن اختصاص داده می‌شود باید در آرامش واقعی باشد. در این لحظات نباید بدن ما در تنش و استرس باشد. به خاطر اینکه استرس کار گوارش را دچار اختلال جدی می‌کند. نشسته و در حالت آرام غذا خوردن به تعادل غذایی کمک کرده و اجازه نمی‌دهد که بدن دچار مشکلاتی مانند چاقی و اضافه وزن شود.

بهتر است بدانید که ریزه خواری‌ها و یا غذا خوردن با عجله و درست نجویدن لقمه ها نیز به تعادل غذایی و بدن آسیب می‌زند و در برخی افراد به اضافه وزن منجر می‌شود.

احساس گرسنگی با خوردن یک میان وعده‌ی مناسب آن هم در حالت نشسته و با آرامش از بین می‌رود. در این صورت فرد با تمرکز بیشتری غذا می‌خورد و بیشتر می‌تواند از آنچه خورده است بهره ببرد.

متخصصان به افرادی که رژیم می‌گیرند توصیه می‌کنند که همیشه با توجه به اشتهای خود غذا بخورند. یعنی فقط زمانی که احساس گرسنگی می‌کنید غذا بخورید و از روی عادت یا بی‌حوصلگی به سراغ مواد غذایی نروید. بدن برای اینکه بتواند احساس سیری را دریافت کند به آرامش نیاز دارد. برای رسیدن به این وضعیت هم لازم است که از سرپا غذا خوردن و همچنین تند غذا خوردن بپرهیزید.

زمانی که سرپا غذا می‌خورید بدن نمی‌تواند گوارش خوبی داشته باشد و به درستی غذایی که دریافت کرده را هضم کند. برای همین حتماً زمانی را برای خود و غذا خوردنتان اختصاص دهید تا از هر لقمه ای که به دهان می‌برید استفاده کنید.

باید بدانید که داشتن سلامتی در گرو داشتن تعادل غذایی است. یعنی برای اینکه سالم بمانید باید اولاً مواد غذایی سالمی میل کنید و ثانیاً این مواد غذایی سالم را با عادت‌های درست غذایی میل کنید و عادت‌های نادرستی مانند سرپا غذا خوردن را کنار بگذارید.

اینکه یک بشقاب از بهترین مواد غذایی دنیا را دستتان بگیرید و این طرف و آن طرف بدوید و در عین حال غذا هم بخورید نه تنها چیزی عاید بدنتان نمی‌کند بلکه به سیستم گوارشتان نیز آسیب می‌زند.

برای اینکه تغذیه‌ی سالم و متعادلی داشته باشید توصیه می‌کنیم که سه وعده‌ی غذایی را به هیچ عنوان فراموش نکنید. صبحانه‌تان باید کامل و سرشار از پروتئین‌ها باشد. تا جایی هم که می‌توانید از ریزه خواری بین وعده های غذایی بپرهیزید.

علاوه بر این لازم است که یک تعادل مناسب بین چربی‌ها، پروتئین‌ها و کربوهیدرات ها برقرار شود. البته داشتن تعادل غذایی فقط به این‌ها خلاصه نمی‌شود. همان طور که گفتیم شیوه‌ی غذا خوردن هم بسیار مهم است.

سعی کنید در ساعات مشخصی غذا بخورید. درست است که شاید با مشغله‌های زندگی امروز زمان کمی برای داشتن سه وعده‌ی غذایی با آرامش مانده باشد اما به خاطر سلامتیتان هم که شده باید تمام تلاشتان را بکنید که زمانی را برای غذا خوردن اختصاص دهید آن هم به حالت نشسته و تا حد امکان با آرامش. حتی اگر سر کار هستید و دور و برتان شلوغ است باز سعی کنید یک گوشه‌ی دنج و دور از هیاهو پیدا کنید. بنشینید. لقمه‌هایتان را با دقت بجویید و از غذایتان لذت ببرید.

 

© بازنشر مطالب یورفان تنها باذکر منبع، مجاز میباشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

 

مطالب مرتبط

 

© بازنشر مطالب یورفان تنها باذکر منبع، مجاز میباشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

 

آشنایی با داروی  سفیکسیم (Cefixime)

سفیکسیم، یک آنتی بیوتیک نیمه سنتتیک و ازجمله سفالوسپورینهای نسل سوم می باشد، که به صورت خوراکی مصرف می شود و به فرمهای قرص(mg 200 ، mg 400) و سوسپانسیون (mg5/ml100) در دسترس می باشد.

فارماکوکینتیک:

سفیکسیم به میزان مناسب (40 تا 50 درصد) توسط دستگاه گوارش جذب می شود، غلظت حداکثر بین دو تا پنج ساعت بعد از دریافت دوز به دست می آید. حدود 65 درصد به پروتئین متصل می شود. حدود 50% از دارو بدون تغییر از ادرار طی 24 ساعت، دفع می شود. نیمه عمر دارو در سرم حدود 3 تا 4 ساعت است. اما (در افراد سالم) تا 9 ساعت هم دیده شده است. در افراد مسن و افرادی با نارسایی کلیوی باید تنظیم دوز انجام شود.

اندیکاسیونهای درمانی (موارد مصرف):

به منظور کاهش گسترش باکتریهای مقاوم به دارو و حفظ کارائی سفیکسیم و دیگر داروهای ضدباکتریائی، سفیکسیم می بایست تنها جهت درمان یا پیشگیری از عفونتهائی که قطعا و یا نزدیک به یقین توسط باکتریها ایجاد شده است بکار رود. همانند سایر سفالوسپورینها، عملکرد باکتریوسیدال سفیکسیم ناشی از اثر ممانعت کنندگی آن بر روی سنتز دیواره سلولی می باشد. سفیکسیم در حضور آنزیمهای بتالاکتاماز بسیار پایدار است. درنتیجه، بسیاری از ارگانیسمهای مقاوم به پنی سیلین و برخی از سفالوسپورینها به علت دارا بودن بتالاکتاماز، احتمال دارد به سفیکسیم حساس باشند

گونه های باکتریایی معمول حساس به سفیکسیم:

باکتریهای هوازی گرم مثبت:

Streptococcus pneumonia (حساس به پنی سیلین)

Streptococcus pyogenes

باکتریهای هوازی گرم منفی:

Escherichia coli

Haemophilus influenza

Klebsiella species

Moraxella catarrhalis

Proteus mirabilis

Neisseria gonorrhoeae

گونه های باکتریایی مقاوم به سفیکسیم:

Clostridium difficile

Bacteroides fragilis

Enterococci

Pseudomonas species

Staphylococcus aureus

Streptococcus pneumonia (مقاوم به پنی سیلین)

کاربرد سفیکسیم می بایست به عفونتهائی که ارگانیسم عامل آن مشخص و به عوامل ضدباکتریائی دیگر مقاوم است اختصاص داده شود و یا زمانیکه درمان با سایر عوامل ضدباکتریائی معمول خطرناک باشد و یا امکانپذیر نباشد.

از جمله عفونتهائی که برای درمان آنها می توان از سفیکسیم استفاده کرد عبارتند از:

- تشدید حاد برونشیت مزمن ناشی از Streptococcus pneumonia و Haemophilus influenza

- پنومونی

- عفونت مجرای ادراری تحتانی

- عفونت مجرای ادراری فوقانی

همینطور در درمان:

- عفونت گوش میانی

- سینوزیت

- فارنژیت

- تانسیلیت

- عفونتهای ناشی از سالمونلا و شیگلا

- سوزاک غیر پیچیده ناشی از Neisseria gonorrhoeae

همچنین از این آنتی بیوتیک می توان جهت پیشگیریاز ایجاد عفونتدر افرادیکهتحتعملجراحیقرار گرفتهاند یا بههر علتیمستعد عفونتهستند، استفادهکرد.

توجه: از سوسپانسیون خوراکی سفیکسیم جهت درمان عفونت گوش میانی استفاده کنید زیرا سطح خونی بالاتری از دارو را ایجاد می کند.

دوز مصرفی سفیکسیم

بالغین: دوز پیشنهادی برای بالغین 400-200 میلی گرم روزانه با توجه به شدت عفونت می باشد، که به صورت تک دوز و یا دو دوز جداگانه تجویز می شود.

سالخوردگان: برای بیماران سالخورده احتمال دارد دوز مشابه با دوز پیشنهاد شده برای بزرگسالان تجویز شود البته می بایست عملکرد کلیه ها بررسی شود و در صورت وجود اختلالات کلیوی شدید تنظیم دوز صورت گیرد.

نوجوانان بالاتر از 12 سال: در مورد این گروه از افراد دوز مشابه با دوز پیشنهاد شده برای بزرگسالان تجویز می شود.

کودکان بین سنین 6 ماه تا 11 سال: پیشنهاد می شود که برای این دسته از افراد سفیکسیم به صورت سوسپانسیون خوراکی تجویز شود، زیرا 200 میلی گرم سفیکسیم برای این گروه سنی مناسب نمی باشد. دوز پیشنهادی برای کودکان در این گروه سنی 8 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن روزانه، به صورت تک دوز یا دو دوز جداگانه می باشد.

نوزادان کمتر از 6 ماه: ایمنی و کارائی سفیکسیم در نوزادان کمتر از 6 ماه هنوز مشخص نشده است.

دوز مصرفی سفیکسیم در بیماران مبتلا به نارسائی کلیوی:

سفیکسیم ممکن است با وجود اختلالات کلیوی در بالغین، نیز تجویز شود. در این صورت، در مورد بیماران با mg/min 20 Cratinin Clearance?، دوز و زمانبندی نرمال سفیکسیم پیشنهاد می شود. در بیمارانی که mg/min 20? Cratinin Clearance باشد نباید دوز مصرفی از 200 میلی گرم تجاوز کند. دوز و رزیم برای بیمارانی که تحت دیالیز ambulatory peritoneal مزمن یا همودیالیز می باشند، می بایست مشابه با دوز پیشنهاد شده برای بیماران دارای min 20? Cratinin Clearance باشد.

اطلاعات کافی در مورد مصرف سفیکسیم در گروه سنی نوجوان و کودکان با نارسائی کلیوی وجود ندارد. مصرف سفیکسیم در این گروه از بیماران توصیه نمی شود.

تداخلات داروئی:

غلظت خونی کاربامازپین را زیاد می کند.

مصرف همزمان با وارفارین باعث افزایش زمان پروترومبین (PT) می شود.

تداخلات با تستهای آزمایشگاهی:

ممکن است منجر به نتیجه مثبت کاذب در تست قند خون شود (بر روشهای آنزیمی اثری ندارد).

ممکن است منجر به مثبت کاذب در تست کتونوری و کومبس مستقیم شود.

هشدار:

کشتها و آزمایشات حساسیت آنتی بیوتیکی مناسب باید جهت تعیین اگانیسم عامل و حساسیت آن نسبت به سفیکسیم صورت پذیرد. اگرچه ممکن است در ضمن آماده شدن جواب آزمایش درمان با سفیکسیم آغاز شود، ولی چنانچه مشخص شد ارگانیسم عامل مقاوم به سفیکسیم است، درمان با سفیکسیم می بایست متوقف شود و یا داروی جایگزین مناسب به کاربرده شود.

قبل از درمان با سفیکسیم باید از بیمار سوالات دقیقی صورت پذیرد، به منظور اطمینان از اینکه آیا بیمار سابقه واکنشهای hypersensitivity نسبت به سفالوسپورینها، پنی سیلین و دیگر داروها را دارد یا نه. چنانچه این محصول برای بیماران حساس به پنی سیلین تجویز شود باید احتیاط لازم صورت گیرد، زیرا cross hypersensitivity در میان آنتی بیوتیکهای بتالاکتام اثبات شده است و احتمال وقوع آن در 10 درصد بیماران دارای زمینه حساسیت به پنی سیلین وجود دارد. چنانچه یک واکنش آلرژیک نسبت به سفیکسیم رخ دهد، می بایست از ادامه درمان با این دارو خودداری شود.

درمان با آنتی بیوتیکهای وسیع الطیف از جمله سفیکسیم فلور نرمال کلون را تغییر می دهد و احتمال دارد منجر به رشد زیاد کلستریدیومها شود. مطالعات نشان می دهد که توکسینی که توسط Clostridium difficile تولید می شود، عامل اصلی اسهال شدید مرتبط با آنتی بیوتیک از جمله Pseudomembranous Colitis می باشد. علائم Pseudomembranous Colitis احتمال دارد در ضمن درمان یا بعد از درمان آنتی بیوتیکی رخ دهدو ممکن است رنج حساسیت از خفیف تا شدید باشد. موارد خفیف آن تنها با قطع دارو برطرف می شود و در مواردیکه رنج علائم از متوسط تا شدید باشد می بایست مایعات، الکترولیتها و مکملهای پروتئینی تجویز شود. چنانچه Pseudomembranous Colitis بعد از قطع دارو بهبود نیابد و یا علائم شدید باشد، ونکومایسین خوراکی، داروی انتخابی برای Pseudomembranous Colitis ناشی از مصرف آنتی بیوتیک می باشد.

تجویز سفیکسیم در نبود یک عفونت باکتریائی اثبات شده، به عنوان یک عامل پیشگیری کننده نه تنها سودی برای بیمار ندارد، بلکه خطر افزایش باکتریهای مقاوم را بالا می برد به عبارت دیگر، احتمال ظهور ارگانیسمهای مقاوم که ممکن است بارشد بالا نیز همراه باشد وجود دارد، بویژه در طی درمان طولانی مدت، که می بایست بیمار مورد بررسی دقیق قرار گیرد. چنانچه superinfection در طی درمان رخ دهد راه حل مناسب باید اتخاذ شود.

تهیه و تنظیم توسط سایت تفریحی یورفان

منبع :fdo.kaums.ac.ir

 

© بازنشر مطالب یورفان تنها باذکر منبع، مجاز میباشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید